Wierny odpis epitafium - .
Propozycja przekładu:
Wszystko zgodnie z wolą Bożą. Tak jak chce Bóg, jest moim celem.
Było to dewizą życiową wielmożnego pana Henryka von Briesen, pana na Kraszowicach i Lubkowie, tych z dwoistego księstwa świdnicko – jaworskiego, bolesławieckiego dystryktu pana seniora prowincji. Jego miejscem urodzenia w dniu św. Marcina (11 listopada) 1650 r. było Ziebelle (Niwica, pow. Żary), gdzie posiadłość jego rodzice i ich rodzice z Briesen już od sześciu pokoleń mieli, tak samo jego świętym miejscem był tutaj kościół, w którym został ochrzczony. Niebawem miejscem jego edukacji było niegdyś Ziebelle (Niwica), wkrótce Kraszowice, aż tak długo, póki został wysłany na słynny uniwersytet w Tybindze. Następnie przebywa na cesarskim dworze i z innymi książęcymi dworzanami podróżowali i wracali. Niedługo potem jego ulubionym miejscem stało się Riet Shütz (Rzeczyca, pow. Świebodzin) a tam, w 1678 r. z Bożej woli, sobie swoją dobrą, ukochaną małżonkę wyszukał, wielmożną panią Marię Magdalenę von Briesen z domu Seher Thoß i przeniósł, a mianowicie do Kraszowic, które stały się miejscem jego troski, miejscem jego wyżywienia, miejscem jego pracy, miejscem życia, a także miejscem jego śmierci. Ledwo co zajął się gospodarką w 1678 r., został powołany do służby dla kraju i jako komisarz (schwere Marche dirigiret)* przez 22 lata był urzędnikiem do szczególnych poruczeń. W tym samym czasie na zlecenie mającego wtedy tytuł seniora prowincji**, pana barona von Hocke (z Tomaszowa Bol.), jako wice senior przez 14 lat przyuczał się do stanowiska seniora. Po jego śmierci po otrzymaniu większości głosów od tych chwalebnych panów stanowych bolesławieckiego okręgu, a jego cesarska i królewska mość Leopold I (ten co błagał króla Sobieskiego o pomoc), godny łaskawej pamięci, w 1699 r. przyjął go do grona starszych prowincji i zatwierdził na stanowisko seniora prowincji. Którą to funkcję starszego prowincji wiernie, a tak trudną, starannie 33 lata, 33 tygodnie i 3 dni, pełnił do 27 sierpnia 1733 r., wtedy z woli Bożej, ze spokojem, cierpliwy i szczęśliwy w swoim Bogu zgasł, po 55 latach służby krajowi i swoim bliźnim. Spędził 43 lata w małżeństwie, w którym dochował się 8 dzieci, 5 synów, 3 córki, i tylko najstarszy syn i najmłodsza córka w tym 7 wnuków przetrwało, więc razem bez mała 83 lata, bez 2 i pół miesiąca żył. To jak wierny i uczciwy, i że nie zabiegał o sławę, jest dobrze znane. Dlatego nic więcej niż to wspomnienie o nim zapisane na epitafium grobowca zbudowanym przez niego, będącego pod troskliwą opieką kochającego i lojalnego jego najstarszego 56 – letniego syna Henryka Zygmunta von Briesen.
*) Marche, słowo z jęz. francuskiego. Prawdopodobnie także funkcja komisarza do przeciwdziałania skutkom uciążliwości przemarszu wojsk własnych jak i obcych - szaber, kwatery, furaż.
**) Wielki słownik Meyersa: Landesältester - senior (starszy) prowincji. W saksońskich i pruskich Górnych Łużycach urzędnik państwowy stojący na czele majątków gminnych. W Saksonii i Prusach jest to urzędnik dóbr, stojący na czele miejscowych dóbr i odpowiedzialny za prowadzenie wszystkich spraw dóbr, w szczególności za przewodniczenie miejscowym zgromadzeniom stanowym, zarządzanie miejscowym majątkiem i oficjalne kontakty z rządem krajowym. Starszy prowincji jest wybierany przez włościan i zatwierdzany przez rząd; musi być mieszkańcem prowincji, w której znajduje się majątek rycerski. W Prusach tytuł ten posiadają również członkowie rad powiatowych, którzy na zlecenie państwa wyceniają majątki pod kątem ich kredytowania listami zastawnymi. |
1995 - 1998
/
