W lipcu 1945 r. Rosjanie przekazali władzom polskim pierwsze fabryki włókiennicze w Lubsku. Nawiększą fabrykę sukna Johanna Wernera, na bazie której powstała późniejsza "Luwena", przekazano protokólarnie dopiero 23 października 1945 r. Fabryka była zakładem wielobranżowym, posiadała przędzalnię, tkalnię i wykańczalnię. Ciągłą produkcję rozpoczęto 1.01.1946 r. W skład przedsiębiorstwa weszły także zakłady włókiennicze Helmuta Krugera i fabryka sukna J. Muellera. W 1949 r. uregulowano ostatecznie problemy ...
W lipcu 1945 r. Rosjanie przekazali władzom polskim pierwsze fabryki włókiennicze w Lubsku. Nawiększą fabrykę sukna Johanna Wernera, na bazie której powstała późniejsza "Luwena", przekazano protokólarnie dopiero 23 października 1945 r. Fabryka była zakładem wielobranżowym, posiadała przędzalnię, tkalnię i wykańczalnię. Ciągłą produkcję rozpoczęto 1.01.1946 r. W skład przedsiębiorstwa weszły także zakłady włókiennicze Helmuta Krugera i fabryka sukna J. Muellera. W 1949 r. uregulowano ostatecznie problemy organizacyjne i utworzono nowe przedsiębiorstwo zwane Lubuskie Zakłady Przemysłu Wełnianego . Pierwszym ich dyrektorem był Stanisław Wiśniewski. W 1951r.do zakładów włączono fabryki znajdujące się przy ul. PZPR 66 i ul. Dworcowej 20 oraz ul. Lubelskiej 1. Zakłady podlegały bezpośrednio pod Zjednoczenie Przemysłu Wełnianego "Południe" w Bielsku Białej. Podstawą działalności przedsiębiorstwa była produkcja przędzy zgrzebnej, tkanin wełnianych i wełnopodobnych oraz wyrobów konfekcyjnych. Pod koniec lat 60-tych, wygaszono produkcję w niektórych obiektach, ze względu na zły stan maszyn i urządzeń oraz samych obiektów, wymagających kapitalnych remontów. Na początku lat 70-tych Lubuskie Zakłady Przemysłu Wełnianego składały się z zakładu A przy ul. Przemysłowej 70 oraz z akładu B - przy ul. Lubelskiej 1. Zakład A miał dwa wydziały : wykańczalnię i farbiarnię oraz oddziały: mechaniczno-energetyczny i administracyjny. Do przedsiębiorstwa należały również przedszkole, żłobek, ośrodek wypoczynkowy w Karpaczu i we wsi Stróżek. Funkcjonowała także przychodnia zakładowa i stołówka. W 1989 r. Luwena zatrudniała 903 pracowników. Wraz z wprowadzniem w 1989 r. gospodarki rynkowej cofnięto niskoprocentowe kredyty, nastąpiło załamanie się zbytu na rynku krajowym jak i eksportu - głównie do ZSRR i Syrii. Gwałtowny wzrost zadłużenia zakładu spowodował postawienie jego w stan likwidacji - postanowienie Sądu Okręgowego w Zielonej Górze z 9.10.1991 r. Ostatecznie 1.06.1993r. ogłoszono upadłość zakładu i powołano syndyka. Postępowanie likwidacyjne trwało jeszcze dwa lata. Budynki Luweny zaczęto rozbierać ok. 2000 roku.
Pokaż więcej
Pokaż mniej
|
|||||||||||||||||||||||||