Wymieniony został po raz pierwszy w 1310 roku, a następnie w roku 1346, w dokumencie biskupa miśnieńskiego dla dekanatu lubańskiego. Z wizytacji biskupiej w roku 1677 wiemy, że obok kościoła stała drewniana wieża z trzema dzwonami. Wewnątrz były wtedy trzy ołtarze.
Obecna świątynia zachowała kształt z XVII wieku. W roku 1827 rozebrano stary kościół i na jego miejscu wzniesiono nową świątynię, nawiązującą w formie i kształcie do poprzedniej. Natomiast sufit, wcześniej zakryty gotyckim sklepieniem, wykonano z gipsu. Na wieży od strony południowej, na wysokości piętra, jest tablica wotywna z łacińskim tekstem upamiętniającym wzniesienie wieży i kościoła w roku 1711. Podczas ogólnego remontu w 1880 roku na wieży umieszczono zegar, którego resztki znajdują się tam do dzisiaj. Niezwykle interesujące są zachowane do naszych czasów dwa średniowieczne dzwony: pierwszy o średnicy 61 cm z tekstem: O rex glorie veni cvm pace a mcccclxxi (O królu chwały przyjdź w pokoju, rok 1471); drugi o średnicy 89 cm z tekstem: ave Maria gracia plena dominvs tecvm beei mcccclxxxiiii (Zdrowaś Mario Łaski pełna, Pan z Tobą, Błogosławiona Ty… 1484 rok). Napisy można odczytać jedynie na pierwszym z nich. W pomieszczeniu pod wieżą, tuż za wejściem do kościoła, znajduje się renesansowy kamienny ołtarz z miejscowego piaskowca, pochodzący jeszcze ze starego kościoła. Został wykonany prawdopodobnie przez Michała Kramera około roku 1560, w formie zbliżonej do epitafium. Posiada korynckie kolumny i trzyczęściowy układ gzymsów. Na głównym polu wizerunek patrona kościoła św. Mikołaja biskupa, Marii z dzieciątkiem i św. Jakuba Starszego z mieczem i pielgrzymim kapeluszem. Po bokach w czterech polach wizerunki kolejno św. Anny, św. Barbary z wieżą, św. Jadwigi oraz św. Katarzyny. W zdobionym fryzie obok ornamentu geometrycznego umieszczono głowy aniołów, w dole zaś scenę Zmartwychwstania z aniołem. Mensa z kamieniem ołtarzowym wykonana została w czasach protestanckich, jednak nie zachowała się do naszych czasów. Podczas przebudowy świątyni wyniesiono go na cmentarz, a dopiero po interwencji proboszcza Mickego umieszczono pod wieżą. Wewnątrz kościoła zobaczymy m.in.: dwa barokowe ołtarze boczne, pod Wezwaniem Ofiarowania Dzieciątka Jezus i św. Katarzyny. Uzupełniają wystrój świątyni cztery barokowe kamienne rzeźby w przedsionku, niestety mocno zniszczone. Zwraca uwagę także drewniany krucyfiks w stylu ludowym z XVIII/XIX wieku. Z wiszących wewnątrz obrazów olejnych wypada wymienić: 14 barokowych stacji Drogi Krzyżowej, XVIII-wieczne malowidła z wizerunkiem św. Augustyna, św. Katarzyny, Króla Dawida i Samuela. Z XIX wieku pochodzi wotywne Ukrzyżowanie oraz Zdjęcie z Krzyża. Wg.